Πειράματα με χρώματα και τα εικαστικά προ των πυλών
Κάποιες Πέμπτες έχουμε Εικαστικό Εργαστήρι. Και τα δύο τμήματα παρέα!
Πειράματα με χρώματα και τα εικαστικά προ των πυλών λοιπόν. Το πρώτο εικαστικό εργαστήρι ήταν μια εισαγωγή στον κόσμο των χρωμάτων. Στην παρουσία τους. Στην απουσία τους. Στα μπερδέματά τους. Στην μίξη τους με τη φύση, με την ύλη. Στις αντιδράσεις τους. Στις μεταβολές τους.
Σας φαίνονται πολύ φιλοσοφικά για νηπιαγωγεία, ε; Χμ! Κι όμως δεν είναι. Γιατί σας ξεγελούν οι λέξεις. Η πράξη όμως, το βίωμα, έφερε τα παιδιά κοντά σε όλα αυτά. Και άρχισαν να τα συνειδητοποιούν με το δικό τους τρόπο όλα αυτά που σε εμάς δείχνουν πιο…γνωστά.
Έτσι λοιπόν, τα παιδιά, μαζί με την αγαπημένη (παλιά) μαμά του σχολείου και εικαστικό κυρία Κατερίνα Γούδα (που ζωγράφισε την αυλή του σχολείου και τώρα συνεχίζει σταδιακά και στο εσωτερικό του), άρχισαν να μπερδεύονται στα χρώματα.
Πρώτα, διάβασαν ένα παραμύθι. Ποιο; Το… Α, ναι… Δεν είχει τίτλο. Ένα παραμύθι χωρίς τίτλο λοιπόν. Για έναν κόσμο χωρίς χρώματα, για έναν ασπρόμαυρο κόσμο που κάποτε η Ιριδα ήρθε και του χάρισε το δωρο του φωτός. Κι από αυτό γεννήθηκαν τα χρώματα και οι χρωματικές καταστάσεις.
Μετά το παραμύθι ήταν η ώρα για τα…πειραματα!
Πρώτα με ένα σχοινί και με σβούρες που στροβιλίζονταν με τέτοια ταχύτητα δημιουργώντας τις μίξεις των χρωμάτων. 
Ύστερα, βάψαμε μαρούλια βουτώντας τα μέσα σε νερο με χρωμα ζαχαροπλαστικης. Και μας έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση αυτό.
Μετά τα μαρούλια, σειρά είχε το γάλα. Μέσα στο γάλα ρίξαμε χρώματα ζαχαροπλαστικής και μετά μια τόση δα σταγόνα από υγρό πιάτων. Πω, πω! Άρχισαν να ανακατεύονται τα χρώματα. Μόνα τους, ναι! Να μην αναμειγνύονται, να μην φτιάχνουν μια σκούρα μάζι όλων των χρωμάτων μαζί. Μα φυσικά… είναι σαν ουράνιο τόξο!
Που μάλιστα φτιάχνει και διάφορα σχήματα… 
Κι ύστερα… κι ύστερα… Ενα μπολ με νερό…
Και τέσσερα μικρά μπολάκια με λάδι. Βάζουμε χρώμα ζαχαροπλαστικής, διαφορετικο σε κάθε μπολακι. Κι έπειτα κάθε μπολάκι, το ρίξαμε στο μπολ με το νερό. Για δες τι προέκυψε, ε; Στον ήλιο βέβαια. Στον ήλιο! Που αλλού θα το δεις! 
Κι έπειτα ήρθαν τα ΗΦΑΙΣΤΕΙΑ! Τα ηφαίστεια με σόδα και χρώμα ζαχαροπλαστικής κι ύστερα με ξύδι να φουντώνει τη λάβα και να βγάζει την πιο δυνατή φωνή εντυπωσιασμού μας. 
Για το τέλος αφήσαμε άλλο ένα μαγικό. Ένας καθρέφτης ζεσταινόταν κι είπε να βουτήξει στο νερό. Αυτό είναι το «αποτύπωμά» που άφησε στο ταβάνι μας. Το ουράνιό του τόξο. Λίγο θολό αλλά αξιοπρεπές. 
Έπρεπε όμως να γίνει πιο καθαρό. Έτσι ο καθρέφτης άλλαξε θέση και αντί για το ταβάνι, προτίμησε το μέταλλο του παραθύρου μας. Και κάπως έτσι έκλεψε ένα ακόμα «αααααα» εντυπωσιασμού μας. 
Ήταν το εισαγωγικό εικαστικό εργαστήρι μας. Σε λίγο θα περάσουμε στη δράση και την πράξη.
Κυρία Κατερίνα ευχαριστούμε.