10ο Νηπιαγωγείο Κερατσινίου

Το Κόκκινο Βιβλίο από τις εκδόσεις Μεταίχμιο είναι ένα πολύ ιδιαίτερο βιβλίο. Είναι ένα βιβλίο που… έχασε τα λόγια του. Ένα βιβλίο που έχει μόνο εικόνες. Και σε αυτές τις εικόνες εμείς έπρεπε να βάλουμε λόγια. Ω, όχι. Δεν έγιναν τόσο εύκολα τα πράγματα.

Το πρωί 25 παράξενες διπλωμένες κορδέλες κοιμόντουσαν πάνω σε κάθε γωνιά της τάξης μας. Μας έκαναν εντύπωση. Χμμ! Τι να “ναι; Δεν ήξερα να τους πω οπότε κάναμε όλα τα πρωινά μας και πήγαμε για 20λεπτο ελεύθερο παιχνίδι.Λίγο μετά μια κόκκινη κάρτα βρισκόταν στην άκρη της τάξης. Η Βασιλική τη βρήκε και την έδειξε σε όλους. Ααα! Μα εδώ μας λέει ότι υπάρχει ένας θησαυρός που έχει κρύψει κάποιος… κάπου. Τρελό ψάξιμο ρίξαμε στους παράξενους γρίφους του ακόμα πιο παράξενου κόκκινου μυστικού επισκέπτη που μας έτρεχε να βρούμε έναν θησαυρό. Από την… ανακύκλωση στα μαξιλάρια κι από τον κάδο στα κούτσουρα της αυλής.

Όταν αποκρυπτογραφήσαμε και τους 8 γρίφους του επισκέπτη μας ορμήξαμε στην αυλή. Ναι! Ένα μπαούλο πίσω από τα κούτσουρα της αυλής μας (συγχωρέστε μας αλλά χάσαμε πολλά ωραία με τη φωτογραφική μας γιατί τα απολαμβάναμε ενώ συνέβαιναν).

Το μπαούλο είχε μέσα ένα γράμμα από κάποιον ποδηλάτη… που μας έλεγε ότι είχε βρει ένα βιβλίο, ένα κόκκινο βιβλίο… Αλλά να τι έλεγε:

«Αγαπημένα φιλαράκια του 10ου Νηπιαγωγείου Κερατσινίου,

σας στέλνω αυτό το γράμμα για να μοιραστώ μαζί σας μια ωραία εμπειρία που έζησα!
Ήταν ένα συνηθισμένο απόγευμα Τρίτης, λίγο συννεφιασμένο κι αρκετά βαρετό. Έκανε βλέπετε κρύο και στο δρόμο δεν κυκλοφορούσε ψυχή! Τότε το είδα! Ήταν μικρό αλλά κατακόκκινο! Κανείς δε φαινόταν να το ψάχνει. Το άνοιξα και μαγεύτηκα! Με ταξίδεψε!
Αποφάσισα να το στείλω και σε άλλους. Άνοιξα τον χάρτη μου και πέταξα στον αέρα δυο χρωματιστές καραμέλες. Έτσι κάνω πάντα όταν διαλέγω προορισμούς για τα ταξίδια μου. Οι καραμέλες προσγειώθηκαν σε δύο σημεία. Τα δύο σημεία αντιστοιχούσαν σε δύο δρόμους. Οι δύο δρόμοι αντιστοιχούσαν σε δύο σχολεία. Το ένα σχολείο ήταν το δικό σας και το δεύτερο σχολείο ήταν το 3ο Νηπιαγωγείο Νέας Μάκρης. Τώρα εσείς βρείτε το κόκκινο πραγματάκι που θα σας ταξιδέψει. Ύστερα βρείτε έναν τρόπο να επικοινωνήσετε με το 3ο Νηπιαγωγείο Ν. Μάκρης. Όταν τα καταφέρετε θα έχετε κάνει ένα μαγευτικό ταξίδι. Τότε στείλτε το κόκκινο πραγματάκι σε κάποιο άλλο σχολείο και προσκαλέστε το να ανακαλύψει τον δικό του συνοδοιπόρο στο ταξίδι.

Καλή διασκέδαση
Ο ποδηλάτης»

Μέσα είχε ακόμα έναν χάρτη και μια φωτογραφία ενός ποδηλάτη, ένα κινητό τηλέφωνο και ένα κόκκινο βιβλίο… Πρόκληση. Τότε ήρθε η ώρα να το διαβάσουμε. Μα… δεν είχε λόγια. Και τώρα τι κάνουμε; «Να βάλουμε δικά μας», είπε η Άννα σχεδόν αμέσως. Χμ! Πολύ καλή ιδέα τη βρίσκω. Έτσι αρχίσαμε να λέμε την ιστορία των εικόνων έτσι όπως τη νομίζαμε εμείς. Με δικά μας λόγια. Και την ηχογραφήσαμε. Και ύστερα φάγαμε και βγήκαμε διάλειμμα. Αλλά στο διάλειμμα οι κόκκινες γκοφρέ κορδέλες μας έκαναν ένα ολοκόκκινο διάλειμμα διασκέδασης.

Την επόμενη μέρα πια έπρεπε να βρούμε κάποιον τρόπο να επικοινωνήσουμε με το άλλο σχολείο που μας έλεγε ο ποδηλάτης. Αχ, η νέα εποχή και η τεχνολογία. Τα παιδιά μας έβλεπαν να συνδέουμε το laptop με την τηλεόρασή της τάξης μας αλλά δεν υποψιάζονταν. Κάποια στιγμή ακούστηκε ο ήχος μιας παράξενης κλήσης.

Και στην οθόνη της τηλεόρασής μας εμφανίστηκαν τα παιδιά και η νηπιαγωγός του 3ου Νηπιαγωγείου Νέας Μάκρης (κυρία Μαίρη Μπιρμπίλη) που μας χαιρετούσαν και μας χαμογελούσαν. Η υπηρεσία skype στην… υπηρεσία μας. Δε μπορούμε να σας περιγράψουμε πόσο πλατειά ήταν τα χαμόγελά μας αυτά τα περίπου 30-35 λεπτά που κράτησε η αδιάκοπη επαφή/επικοινωνία μας. Τα παιδιά έβλεπαν ολοζώντανα στην οθόνη τους άλλα παιδιά. Παιδιά που είχαν βρει κι αυτά ένα κόκκινο βιβλίο, ένα γράμμα, ακριβώς τα ίδια. Καλημερίσαμε με τα δικά μας τραγούδια ο ένας τον άλλο. Συστηθήκαμε, είπαμε τι μας συνέβη, πως βρήκαμε το κόκκινο βιβλίο, πως βιώσαμε την ιστορία και άλλα πολλά. Μα κυρίως ξεκινήσαμε να παίζουμε διαδραστικά μια παραλλαγή ενός παιχνιδιού αγαπημένου που ξέραμε κι εμείς κι εκείνοι. «Ψάχνω το λιοντάρι» λέγεται το παιχνίδι και το κάναμε «Ψάχνω έναν φίλο…» ο οποίος περνώντας ουρανοξύστες, θάλασσες, καρχαρίες, χιόνια και κυκλοφοριακό με ποδήλατο, κρρυβόταν… στο κόκκινο βιβλίο. Ήταν οι καινούριοι φίλοι μας από τη Ν. Μάκρη. Που χαρήκαμε τόσο που τους είδαμε και παίξαμε μαζί τους λες και γνωριζόμασταν από πάντα.
Έτσι πολλά παιδιά ζήτησαν να τους δούμε και από κοντά. Και σκεφτήκαμε πως κάτι θα κάνουμε και γι” αυτό…

Στο τέλος της δεύτερης ημέρας του κόκκινου βιβλίου μας περίμενε ένα μπαλόνι. Δεν ήταν όλα κόκκινα αλλά ήταν τόσο… όμορφα. Μας θύμιζαν τη μέρα που περάσαμε…

Το Κόκκινο Βιβλίο θα μπει σε μια βαλίτσα και θα ταξιδέψει από το Νηπιαγωγείο μας παντού. Για το ταξίδι του θα σας ενημερώνουμε τακτικά…