Δημιουργώντας συνθήκες διασκέδασης και μάθησης με την τελεία
Αν έβλεπε κανείς τη χαρά στα πρόσωπά τους, την ικανοποίηση ότι τα χέρια τους, Οκτώβριο μήνα, μπορούν να παράγουν και να δημιουργούν χωρίς την παρέμβαση του δήθεν παντογνώστη δασκάλου παρά μόνο στη γενική κατεύθυνση, θα καταλάβαινε πόσο ευτυχισμένα κάνει τα παιδιά η ελεύθερη δημιουργία, η επιλογή των υλικών, των χρωμάτων, των μεγεθών, της έκφρασης της ίδιας.
Η Τελεία, του Π. Ρέινολντς, μας απασχόλησε πολύ δημιουργικά φέτος. Έτσι μετά τις προηγούμενες δραστηριότητές μας, δημιουργήσαμε και δυο τεράστια (τρίμετρα) ομαδικά χάρτινα χαλιά με τελείες. Με τελείες διαφόρων χρωμάτων που ξεφύτρωναν από παντού, κύκλωναν προηγούμενες, τρύπωναν ως καινούριες σε κάποιο κενό, χρωμάτιζαν τον μεγάλο μας «καμβά» συνθέτωντας κάτι δικό μας, κάτι μοναδικό. 
Το απολαύσαμε. Και αποχαιρετίσαμε προς το παρόν την Τελεία. Χμ… Όχι ακριβώς. Υπήρχε κάτι τελευταίο να κάνουμε… Κάτι που θα απογείωνε τη διασκέδασή μας. Κάτι από το οποίο θα διασκέδαζε η καρδιά μας και θα μάθαινε και το μυαλό μας. Κάτι από το οποίο έχουμε και βίντεο αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε να το ανεβάσουμε.
Έτσι λοιπόν, φτιάξαμε μια μεγάλη επιφάνεια από χαρτί του μέτρου την οποίο κολλήσαμε για ευνόητους λόγους πάνω σε κούτες σούπερ μάρκετ (ανθεκτικότητα και καθαριότητα οι λόγοι).
Κατόπιν βγάλαμε παπούτσια και κάλτσες… 
Κι αρχίσαμε τις βόλτες πάνω στο χαρτί. Με χρώματα που διαλέξαμε ασφαλώς. Άλλοι με κόκκινο, άλλοι με μπλε, με ροζ, με κίτρινο… 
Και καθώς πλέναμε και τα πόδια μας, το χρωματιστό νερό άρχισε να μας δίνει και τις προσμίξεις που τόσο μας αρέσουν. Μπλε πόδι σε κόκκινη μπογιά μας έδινε το μωβ, κίτρινο πόδι σε μπλε μπογιά μας έδινε το πράσινο και ούτως καθεξής. 
Χρειάζονται πολλά λόγια για να πούμε πόσο διασκεδάσαμε και πόσα εντυπώσαμε στο νου μας; 
Και αφού ολοκληρώσαμε το έργο μας και στέγνωσε, την επόμενη μέρα… τσουπ… ξεφύτρωσαν και κάτι τελείες παντού. Μας προκαλούσαν…
Έτσι μπήκαμε πίσω τους και αρχίσαμε να βγάζουμε χέρια και να χαιρετάμε. Την τελεία που σιγά σιγά τελείωνε…
Για το τέλος, βγήκαμε στην αυλή, μπήκαμε από κάτω και αρχίσαμε την πορεία. Τι χτυπάγαμε τα πόδια, τι σκύβαμε, τι τρέχαμε. Η παρέλασή μας είχε πολύ χρωμα. 
Και πάμε γι” άλλα. Γιατί σιγά σιγά γινόμαστε μια καλή ομάδα… 
…και αρχίσαμε να διαλέγουμε χρώματα που προτιμάμε.